Nasima Omari woont en werkt in Kaboel en zet zich in voor deelname van vrouwen aan het Afghaanse vredesproces.
“Tijdens de lockdown hebben Afghaanse vrouwen manieren gevonden om het werk toch voort te zetten. Wij hebben nog meer ingezet op online activisme. Met onze smartphones bereikten we vrouwen in het hele land. In 11 provincies regelden we internettoegang voor vrouwelijke vredesactivisten en voorvechters voor gendergelijkheid. We kwamen samen, spraken ons uit en ondernamen actie. Via WhatsApp en videobellen stelden we geweld tegen vrouwen aan de kaak en we kwamen op voor deelname van vrouwen aan het vredesproces. 24 uur per dag, 7 dagen per week.
Dankzij onze toegang tot internationale netwerken, kunnen wij de stem en de wijsheid van Afghaanse vrouwen inbrengen tijdens belangrijke bijeenkomsten. Zo weerklonk onze eis voor een inclusief vredesproces, met en voor vrouwen, door in Kaboel, New York, Washington en Doha. Wij breken patriarchale barrières. Afghanistan is minstens evenveel van ons, Afghaanse vrouwen, als van mannen.
Online activisme brengt wel risico’s met zich mee. Het houdt nooit op. Tussendoor proberen wij onze kinderen op te voeden, families overeind te houden, een leven te leiden. Ons activisme sloopt ons en tegelijk geeft het ons kracht. Omdat we door corona thuis moeten werken, zien onze echtgenoten meer van wat we doen. Hoe we aan het vechten zijn. Ze staan steeds meer aan onze zijde.
We moeten doorgaan. Met leren, met krachten bundelen. Blijven strijd tegen huiselijk geweld en misbruik. Meepraten en beslissen over de toekomst van ons land. Alleen zo zorgen we ervoor dat we nooit teruggaan naar de donkere dagen waarin een fundamentalistisch, patriarchaal regime vrouwen onder de knoet houdt.”
