Home » Nieuws » Afghaanse vrouwen: ‘Over onze rechten wordt niet onderhandeld.’
Veiligheid en recht
Afghaanse vrouwen: ‘Over onze rechten wordt niet onderhandeld.’
Twintig jaar terug bepaalde de zedenpolitie van de Taliban het leven van de Afghaanse vrouw. Vandaag lopen meisjes voorop in de klimaatmars in Kaboel. Staat die vooruitgang op het spel nu de Taliban met de Afghaanse regering en de VS onderhandelt over vrede en een terugkeer naar de macht? Afghaanse vrouwen waar ook Cordaid mee samenwerkt doen alles om dat te voorkomen.
Afghaanse vrouwen die deel uitmaken van het Cordaid-programma in gesprek met het ministerie van Vrede.
Journalist Nathalie Paarlberg van ViceVersa sprak een paar van die voorvechters en schreef er een stuk over.
De grote vraag, die ook Paarlberg zich stelt, is of de Taliban gematigder is geworden. Zelf zeggen ze nu de basisrechten van vrouwen te respecteren. Maar is dat ook zo? Shaharzad Abkar, voorzitter van de Onafhankelijke Mensenrechtencommissie in Afghanistan, denkt er anders over. ‘Er is geen bewijs dat de Taliban veranderd is. En wat betekent dat überhaupt, verandering? Mogen vrouwen nu zonder boerka hun huis uit? Mogen jongens en meisjes nu samen in de klas zitten? Verandering betekent niet dat de Taliban opeens akkoord is met de maatschappij die we in Afghanistan de afgelopen twintig jaar hebben opgebouwd’, zegt ze. ‘We moeten stelling nemen en de Taliban duidelijk maken: over de rechten van vrouwen wordt niet onderhandeld.’
Voorzitter van de Onafhankelijke Mensenrechtencomissie, Shaharzad Abkar
Met spandoeken de straat op
Om deelname van Afghaanse vrouwen in het vredesproces te ondersteunen heeft Cordaid een tweejarig project opgezet met steun van de Canadese overheid. In dat project worden dertig vrouwen getraind in onderhandelen en conflictbemiddeling maar ook in Sharia-wetgeving, zodat zij zich in het debat over vrouwen- en mensenrechten op dezelfde autoriteit kunnen beroepen als de Taliban.
“Verandering betekent niet dat de Taliban opeens akkoord is met de maatschappij die we in Afghanistan de afgelopen twintig jaar hebben opgebouwd.”
Shaharzad Abkar
De dertig vrouwen komen uit alle hoeken van Afghanistan, van de woestijn van Farah in het westen tot de bossen van Paktia in het oosten. De vrouwen verbinden lokale vrouwengroepen die voorheen los van elkaar werkten en brengen stads- en dorpsgenoten bijeen. Zo mobiliseren ze een landelijk netwerk van bondgenoten dat niet schroomt om hartje winter in de sneeuw met spandoeken de straat op te gaan om hun stem te laten horen.
