Gezondheidszorg

In Burundi verandert een gemeenschapsinitiatief het leven van jongeren door belangrijke uitdagingen aan te pakken op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid, economische kansen en de ontwikkeling van levensvaardigheden.

Van 2011 tot 2024 werkte Cordaid aan betere gezondheidzorg voor moeders en kinderen in Zimbabwe. Met het Health Sector Development Project versterkten we de zorgkwaliteit en maakten we zorg toegankelijker.

Ondanks de jarenlange burgeroorlog en de verwoestende gevolgen van klimaatverandering, blijft Zuid-Soedan onderdak bieden aan duizenden vluchtelingen uit het noorden.

In Burundi wordt het weer steeds extremer. Dat schaadt landbouw en economie, maar ook de gezondheid van mensen én de medische voorzieningen. Daarom startte Cordaid een proefproject: medische centra krijgen resultaatgerichte financiering om beter om te gaan met klimaatverandering.

De grote afstanden tot zorgcentra zijn een levensbedreigend probleem voor veel zwangere vrouwen in de DR Congo. Gelukkig zijn er ook oplossingen. 

Cordaid ondersteunt in Oeganda 36 gezondheidscentra met een resultaatgerichte financieringsaanpak waardoor duizenden mensen nu kunnen rekenen op kwalitatieve zorg.

De beperkte toegang tot goede gezondheidszorg is een groot probleem in Oeganda. Cordaid gaat dit te lijf met een innovatieve methode.

Bijna anderhalf jaar na de Russische invasie staat de Oekraïense gezondheidszorg er niet goed voor. Het groeiende aantal patiënten, financiële en de beschadigde infrastructuur leiden ertoe dat mensen steeds slechter toegang krijgen tot essentiële zorgdiensten.

De Zuid-Soedanese bevolking kampt met extreme armoede en de desastreuze gevolgen van conflict en natuurrampen. Hoe lever je kwalitatieve gezondheidszorg in een land dat zich in een voortdurende humanitaire crisis bevindt?

Brenda Nanyonga werkt op het Cordaid kantoor in Oeganda. Ze werkt onder andere aan het verbeteren van gezondheidssystemen. Zodat meer mensen toegang krijgen tot gezondheidscentra en ziekenhuizen en dat er betere zorg gegeven kan worden.

De Nederlandse regering heeft tijdens de conferentie van het Global Fund in New York aangekondigd 180 miljoen euro bij te dragen aan het driejarenplan van het fonds om de verspreiding van aids, tuberculose en malaria te bestrijden.

Meer dan de helft van de Nederlanders (53%) vindt dat Nederland meer moeten investeren in gezondheidszorgstelsels in lage- en middeninkomenslanden, zodat zij effectiever kunnen reageren op pandemieën en epidemieën.

Om de hiv/aids-epidemie te stoppen, moeten we sociale ongelijkheid bestrijden. Met steun van het Global Fund voert Cordaid daarom een programma uit in de Democratische Republiek Congo dat hiv-diensten ook toegankelijk maakt voor de LHBTIQ+ gemeenschap.

Aids en tuberculose treffen vrouwen en meisjes en mensen uit de LGBTQI+-gemeenschap onevenredig zwaar. Zij worden geconfronteerd met discriminatie, genderongelijkheid en armoede, waardoor zij geen toegang hebben tot gezondheidszorg.

Patoucha uit Kinshasa (Democratische Republiek Congo) is hiv-positief. Dankzij de hulp van Cordaid kan ze een speciale mentorsessie over hiv volgen in een plaatselijk gezondheidscentrum.

Marie Paul werkt voor een partnerorganisatie van Cordaid in Kinshasa. Als mentor investeert zij in de gezondheid van jonge vrouwen.

Lady Roslyn Morauta had een ontmoeting met maatschappelijke organisaties, parlementariërs en ministers om haar nieuwe plannen te presenteren: het Global Fund wil de komende drie jaar met 18 miljard dollar 20 miljoen levens redden.

In Jemen heeft acht jaar oorlog nie­mand van de 30 miljoen inwoners gespaard. Er zijn maar 46 psychiaters. Bilqis Jubari, psychothera­peut en professor aan de Universiteit van Sanaa, opende in 2011 het eerste openbare centrum voor geestelijke gezondheidszorg.

Omdat wegwerpmaandverband te duur is, of gewoon niet te krijgen, gebruiken veel meisjes in Bangladesh tijdens hun menstruatie oude stukken stof of zelfs kranten. Zeker op het platteland. Dat is niet alleen erg ongezond, het leidt het ook tot schooluitval.

Juive Kopela werkt voor een partnerorganisatie van Cordaid in Kinshasa. Met haar werk investeert zij in de gezondheid van jonge vrouwen.

Uit een recente representatieve peiling, in opdracht van ontwikkelingsorganisaties ONE en Cordaid, blijkt dat 73% van de Nederlanders landen wil helpen die zelf te weinig middelen hebben om het coronavirus te verslaan.

Nederland zou lessen moeten trekken uit de coronapandemie en zich beter moeten voorbereiden op toekomstige pandemieën. Dit is een van de belangrijkste conclusies van een recent onderzoek van Validators, uitgevoerd in opdracht van Cordaid.

Onlangs maakt de GGD al onverbloemd duidelijk: Nederland is onvoldoende voorbereid op toekomstige pandemieën. Als reactie heeft de overheid een jaarlijks budget van 300 miljoen euro beschikbaar gesteld.

In de armste landen ter wereld werkt Cordaid aan betere zorg voor moeders en kinderen. Dankzij essentiële gezondheidszorg kunnen meer kinderen een goede start maken. Zo krijgen zij een eerlijke kans om gezond op te groeien.

Als we corona alleen samen onder controle krijgen, waar blijft dan het Marshall plan voor mondiale goede gezondheidszorg? Dat vraagt politiek analist Paul van den Berg zich af op de Internationale Dag voor Gezondheidszorg voor Iedereen.

Najwa is een vrouw uit Sinjar, Irak. Ze woont nu in Ba’ashiqa, een stad waarin moslim-, Jezidi- en christelijke gemeenschappen vreedzaam naast elkaar leven. In 2014 vluchtte zij samen met haar familie voor de IS.

Als IS op 3 augustus 2014 haar woonplaats Sinjar binnenvalt, vlucht Baran met haar familie de stad uit. Net als zovelen vluchtte zij met haar gezin te voet de bergen in.

“In mei 2014 kidnapte IS mijn broertje Hoessein in de stad Mosul, in Noord-Irak. Hij was op weg van school naar huis. We betaalden het losgeld – mijn ouders verkochten hun bezittingen.”

Ontmoet Sonita, een Jezidi vrouw die als sociaal werker mensen uit haar gemeenschap helpt met traumaverwerking. Ze weet als geen ander wat de overlevenden van de IS-terreur hebben meegemaakt.

Het is een groeiend probleem voor de volksgezondheid, zo ook in Burundi. Hoewel de ziekte relatief eenvoudig is te voorkomen en genezen, is het de dodelijkste en meest voorkomende vorm van kanker in het kleine Afrikaanse land.