De ouders van Esther konden niet meer voor haar en haar broertje zorgen, maar gelukkig kon ze bij haar opa en oma terecht. Het is geen gemakkelijk leven: opa en oma zijn erg arm en werken elke dag van vroeg tot laat op het land. Esther zorgt dan thuis voor haar kleine broertje Dave. Met pijn in haar hart zag ze hoe vriendinnetjes elke dag langsliepen om naar school te gaan.

Af en toe liep Esther met ze mee om even te kijken of ze via het open raam toch iets mee kon pikken van de lessen. Thuis probeerde ze soms zelf wat te schrijven, maar dat valt niet mee zonder echte les. Ze wilde niets liever dan leren lezen en schrijven. Ze wist ook hoe belangrijk het was, maar voorlopig zat Esther nog thuis om op te passen en te helpen in het huishouden.

Cordaid zet zich in om meer meisjes naar school te helpen en zorgt voor voorlichting in de dorpen. Zo leren ouders hoe belangrijk het is om meisjes hun schooldiploma te laten behalen, met kans op een betere toekomst. Het is de gewoonte om meisjes in te zetten in het huishouden- en met de voorlichtingsbijeenkomsten probeert Cordaid die te doorbreken.

Zijn er meisjes die net als Esther moeten helpen in het huishouden? Dan gaat de school in gesprek met de ouders om te kijken of er een oplossing is. Want iedereen heeft recht op onderwijs. Als er bijvoorbeeld geen geld is voor een schooluniform of het schoolexamen, zorgt Cordaid dat de school een noodpotje heeft voor de allerarmsten. Zodat alle meisjes de kans krijgen om te leren.

Hoe meer meisjes naar school kunnen hoe meer kans ze hebben op (beter) betaald werk en hoe beter hun toekomstperspectieven zijn. En dit geven zij weer door aan hun kinderen. Esther kon dankzij Cordaid eindelijk naar school om te bouwen aan een betere toekomst.